کلاف سر درگم

بعضی وقتا هم انقدر زندگی پیچ در پیچ میشه که ذهنت نمیتونه به یک چیز فکر کنه‌ . نمیتونی تمرکز کنی. وقتی هم دوست داری یه مطلبی بنویسی اصلا ذهنت یاری نمیکنه . فکرای تو سرت اجازه نمیده.
احساس میکنم به اندازه ی یک کوه دلم میخواد هوا از تو ریه هام فوت کنم بیرون
و به اندازه ی غرش یک شیر فریاد بزنم
به اندازه ی یک بارون شبونه ی آرومِ یک ساعته گریه کنم
یک ساعت پیاده روی کنم
حداقل برای یک ماه بیرون از خونه و توی محیط باز سر کنم
(مثلا یه جایی مثل جنگل، بیابون)
و خدای خوب و مهربونم دو میلیارد پول به دستم برسونه